Vorige blogpost gaf ik de nummers 1 en 2 van de actuele bedreigingen voor Vrijwilligersorganisaties aan, zoals ik die zie.
1. Vrijwilligers willen werk op maat.
2. Veel coördinators zijn al overvraagd.
Vandaag geef ik 4 andere bedreigingen aan. Samen 6. Ja, ik was er bijna 1 vergeten.
3 Ideale, geschikte vrijwilligers kennen jullie niet.
Het recruteren van vrijwilligers gebeurt grotendeels op basis van bekendheid met de organisatie en de doelen waar die voor staat. Mensen komen ook binnen via andere vrijwilligers die er werken. Maar stel nu dat de vrijwilligersorganisatie een juridische vraag heeft, of een PR-vraag, of er is een auto nodig met trekhaak. Wat gebeurt er? Ze maken geld vrij en betalen een jurist, communicatiebureau, huurauto. Of: ze hebben het geld niet. Het gaat niet door. Achterstand op achterstand. Alleen de grote, professionele en ruim gefinancierde organisaties overleven dit. Maar die hebben weer andere sores.
4 De subsidie wordt gekort.
Rijk en Gemeenten steken redelijk wat geld in vrijwilligersorganisaties. Particulieren ook. De begroting 2010 van de geldgevers is gemaakt, of hij is onderweg. De tering is naar de nering gezet. Veel vrijwilligersorganisaties zullen in 2010 minder te besteden krijgen dan voorheen. De "crisis" werkt nog stevig door, niets tegen te doen. (Of toch, maar dan ga ik het weer over Workpatch hebben...)
5 Het gedoe op Hyves, Twitter en andere netwerken levert steeds minder op.
Nogal wat vrijwilligersorganisaties hebben zich enthousiast op nieuwe media gestort. Meest recente hype: social media. Een netwerk vormen ze niet of nauwelijks. Er is geen gerichte functie, behalve met elkaar in contact staan. Een soort "mobiele telefoon", zeg maar.
Vergelijk dat met bijv. Marktplaats.nl: iedereen weet die site te vinden om spullen te verhandelen. Zo'n plek leken de social media heel even te kunnen innemen, maar dat is een illusie. Op Hyves, Twitter enzovoort gaat het over alles tegelijk, en over niets in het bijzonder. Dit betekent dat er nauwelijks vrijwilligers vandaan komen. En zelfs de PR-functie is zeer beperkt.
6 Goede vrijwilligers raken ontevreden en haken af.
"Vinden en binden" is het mantra van veel vrijwilligersorganisaties. Gelijk hebben ze. Maar de beste vrijwilligers zijn zich hun kwaliteiten heel goed bewust. Ze stellen redelijke eisen. Als je organisatie daaraan niet kan voldoen, haken ze af. Dat is vaak niet eens makkelijk te zien. Het ziet er dan soms uit als: "dat is zo'n nieuwe vrijwilliger die denkt dat het allemaal vrijblijvend is bij ons". Mis! Ik heb het zien gebeuren: uitstekende nieuwe vrijwilliger, meldt zich enthousiast. Krijgt eerst een algemeen mailtje: "we nemen contact met je op." Als dat dan drie maanden later gebeurt, denkt degene die echt wat in de mars heeft: "ja sorry, maar dit gaat me te traag".
De oorzaak ligt maar al te vaak bij de overbelaste coördinator, die er niet aan toekomt nieuwe mensen te verwelkomen. Ook omdat hij/zij niet weet wat hij van de nieuwe mensen kan verwachten. Dan liever de bekende mensen weer inschakelen. Het is een vicieuze cirkel. Workpatch moet het werk van coördinators gaan vergemakkelijken, dat is duidelijk de clou voor ons hier.
Tot slot
Welke bedreiging zie ik nog over het hoofd? Vul vrijelijk aan in de reacties. Of laat ons weten hoe je een bedreiging hebt getackeld, of misschien weet te ontwijken.
foto door Markusram @ flickr onder creative commons license
.jpg)
