Wouter heeft een goed idee voor een gemeenschap

Wouter zei: "Waarom niet klein beginnen, bijvoorbeeld op school?" Hem leek het wel wat, taken die volwassenen op scholen moeten doen, onderling verdelen.

Gemeenschapstaken, daar gaat het om. Een school is dan een voorbeeld van een gemeenschap. Niet "gemeenschap" als wensformule, maar als een collectieve en niet-af-te-schuiven verantwoordelijkheid.

Eigen kringen

Wouter en ik hadden, toen hij dat zei, onze dochters op dezelfde basisschool. "Er zijn ouders nodig en er zijn ouders die iets willen doen. Dan begin je in de kring waar je de mensen kent, en waar ze jou kennen, ik vind dat fijn," zei Wouter, die een klein tikkeltje schuchter is, zoals eigenlijk bijna iedereen. Dat is de kern van elke gemeenschap: het doen van dingen binnen je eigen kringen.

Dat is ook de kern van Workpatch zoals we het nu hebben ontwikkeld: een gemeenschapsbevorderend instrument voor kringen van mensen die elkaar (vaag) kennen, en die bereid zijn samen aan iets te werken. Scholen. Bedrijven. Verenigingen. You name it.

De (nieuwe) school van mijn dochter werd intussen proefgebruiker van Workpatch. En de gemeenschapszin werkt: vanavond werkt mijn vrouw mee aan het onderhoud van de tuin van de school (en ik doe andere dingen binnen de schoolgemeenschap, zoals talloze ouders). De bomen onderhouden, ik voel een overeenkomst met gemeenschap, met school en groei - need I say more?

Je eigen Workpatch-netwerk voor jouw gemeenschap aanmaken? http://www.workpatch.nl/network/plans/

Is wat ik schrijf "too bloody obvious"? Waarom noemen mensen scholen dan leerfabrieken? Wees de eerste die reageert.

foto: by ella's dad as found on http://www.flickr.com/photos/ellasdad/309319811/