De werkloosheid is in het 4de kwartaal 2009 fors meer opgelopen. Het aantal beschikbare vrijwilligers stijgt lekker mee.
Eerst dacht ik: dat is dan makkelijk als je je vissersbootje moet bemensen (of een andere organisatie). Je hulpjes staan te trappelen. In twintigtien is iedereen voorzien.
Maar zo werkt het niet in 20-10.
Hoge eisen
* Jonge zelfbewuste werkkrachten stellen hoge eisen. Niet zelden hebben ze een tikkie "consumptieve" instelling: ze kijken of de organisatie zich bij hén aanpast, want andersom is passé.
Onregelmatig leven
* Taakverdeling en roostering loopt vast op het onregelmatig leven van mensen. "Sorry baas, ik ga vanmiddag meedoen met een actie voor Serious Request. Trouwens, heeft u zin om ook wat te doneren?"
Planning van niks
* De roostercoördinator heeft misschien prachtige software, maar wie er wanneer beschikbaar is, kan hij niet weten. Dat weten de werkkrachten zelf eigenlijk ook pas op het moment dat het zo is. "Hé baas, dat Serious Request, daar kwamen we niet binnen. Zal ik vanmiddag komen werken, dan?"
Ach, de visserbaas was al zelf de zee opgegaan, er moest toch gevist worden.
Reageer maar als u dit ziet gebeuren. Of juist niet, dan leer ik weer wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten